Zodra een nieuw wolkje zijn of haar eerste kreetjes slaakt, staat onze wereld weer heel even stil: de puurheid van Moeder Natuur maakt ons nederig en dankbaar. Het nieuwe mensje is perfect, vol onschuld en elk moeder- of vaderhart smelt als sneeuw onder de zon. Ook de jaren erna blijven kinderen ons steeds weer verbazen.
Maar wist je ook dat een kind wetenschappelijk gezien veel meer in balans is dan een 'volwassen exemplaar'? Kinderen tot ongeveer 6 jaar hebben een bijzonder goed evenwicht in hun 2 hersenhelften: het limbisch systeem en de neocortex.
Het limbisch systeem is verantwoordelijk voor onze emoties (woede, liefde, plezier, ...), terwijl de neocortex onze ratio bestuurt (taal, rekenen, analytisch vermogen, ...).
Zodra we ouder worden durven deze twee afzonderlijke delen wel eens uit evenwicht te geraken, zoals door trauma, maar bij een kind varen beide helften perfect dezelfde koers.
Zo zijn kinderen van nature nieuwsgierig, vrolijk, onbevooroordeeld en verbonden met de natuur. Ze hebben nog geen zelfbeschermingsmechanisme en laten hun emoties vrijuit toe.
Pas als ze hun boekentasje op hun rug dragen (lees: het eerste leerjaar) begint de invloed van hun omgeving en de levensomstandigheden door te wegen op hun jonge breintjes. En dan is het maar de vraag welke hersenhelft de bovenhand haalt.